زریبار پناهگاه طبیعی حیات وحش یا استخر پرورش ماهی
خرید و فروش حیوان خانگی: سنندج - ایرنا - پناهگاه های حیات وحش خصوصیات ویژه ای دارند و یكی از مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست هستند ازاین رو هرگونه تغییر در آن می تواند صدمه زا باشد مشكلی كه شاید برای دریاچه زریبار این پناهگاه طبیعی حیات وحش در شهرستان مریوان رخ داده باشد.
به گزارش خرید و فروش حیوان خانگی به نقل از ایرنا، پناهگاه حیات وحش عبارت از محدوده هایی با زیستگاه های طبیعی نمونه، برای جانوران وحشی است كه به منظور پشتیبانی از جمعیت گونه های جانوری و افزایش سطح كیفیت آنها انتخاب می شوند.
دریاچه یا تالاب زریبار (زریوار) از سال 88 بعنوان پناهگاه حیات وحش مصوب شد و زیر نظر حفاظت محیط زیست شهرستان مریوان قرار گرفت و انتظار می رود هر فعالیتی در این تالاب با اجازه این دستگاه اجرایی صورت گیرد.
هنوز یكسال از پناهگاه حیات وحش شدن این دریاچه نگذشت كه طرحی برای پرورش ماهی در آن داده شد و هر سال هزاران بچه ماهی غیر بومی به آب این پناهگاه اضافه می گردد تا ماهیگیران عضو تعاونی بتوانند با صید از منافع آن بهره مند شوند.
طرحی كه به قول مدیركل محیط زیست كردستان هر چند راضی به اجرای آن نیستند اما بدلیل اینكه عده ای در حال كسب درآمد و امرار معاش هستند ناچار به آن رضایت داده اند.
**مخالفیم اما نمی گردد كاری كرد
مدیركل حفاظت محیط زیست كردستان می گوید: اگر تنها نظر ما باشد موافق نیستیم محیط طبیعی دست خورده شود اما عده ای از این محل در حال كسب درآمد و اشتغالزایی هستند.
عبدالوحید ریاضی با اشاره به اینكه از دید زیست محیطی و اكولوژیكی موافق پرورش ماهی در زریوار نیستیم، اظهار داشت: از اجرای چنین طرحی متعجب شدم چون كه در هیچ جای دنیا دیده نشده پرورش ماهی خارج از استخر و در محیط طبیعی صورت گیرد.
وی در پاسخ به این سئوال كه آیا نمی گردد به تقویت و پرورش ماهیان بومی همین دریاچه پرداخت، اظهار نمود: سرعت رشد ماهیان بومی و صرفه اقتصادی آنها كم است.
ریاضی فر مرتبط با اینكه آیا نمی گردد با بهره گرفتن از كانال انحرافی رودخانه قزلچه سو و تولید استخرهایی در اطراف دریاچه به پرورش ماهی اقدام نمود، اضافه كرد: ایده خوبی است و می توان آن را در نشست های آتی با شیلات مطرح و پیگیری كرد.
مدیركل حفاظت محیط زیست كردستان خاطرنشان كرد: جابجایی محل زندگی هر گونه جانور زنده ای حتی در محیط خشكی می تواند عواقبی داشته باشد ازاین رو انجام آن با مطالعات زیادی صورت می گیرد.
وی ادامه داد: جابجایی گونه ها در محیط آبی حساسیت زیادی دارد اما این كار بسیار راحت در دریاچه زریبار انجام شده است.
**كار ما در جهت حفاظت محیط زیست است
مدیر امور شیلات و آبزیان جهاد كشاورزی كردستان اما رها سازی بچه ماهی های غبربومی در دریاچه زریبار را كاملا مطالعه شده و در جهت حفاظت از این دریاچه می داند.
رحمان میرزایی به گونه های مختلفی كه در دریاچه رهاسازی می گردد اشاره نمود و اظهار داشت: بعنوان مثال گونه آمور كه علفخوار است برای كنترل پوشش گیاهی دریاچه كه بدلیل افزایش مواد آلی افزایش یافته، رهاسازی می گردد.
وی تصریح كرد: گونه های فیتوفاك و بیگ هد هم كه از پلانگتون ها و ژئوپلانگتون ها تغذیه می كنند در كاهش بار آلی دریاچه تاثیر گذار هستند و سالانه از این طریق بخشی از مواد آلی به پروتئین سفید تبدیل و از منبع آبی خارج می گردد.
میرزایی با اشاره به اینكه بهره برداری در زریوار مقطعی نیست و پایدار می باشد، اضافه كرد: به هر روشی تلاش می نماییم وضعیت موجود زریوار را حفظ نماییم.
مدیر امور شیلات و آبزیان جهاد كشاورزی كردستان تصریح كرد: با پرورش ماهی در زریبار سالیانه 150 تن رسوبات را از این دریاچه خارج می نماییم.
وی مرتبط با اینكه در بین این بچه ماهی های رها شده در زریبار به صورت ناخواسته گونه های مهاجم هم وارد می شود، اظهار داشت: هیچ گونه دیگری به غیر از گونه های مشخص شده وارد دریاچه نمی گردد و مشاهده شدن گونه های دیگر به این دلیل است كه مردم ماهی های عید یا آكواریومی خویش را در زریبار رها می كنند.
میرزایی ادامه داد: هیچ آسیب ای به زریوار نمی زنیم و هر گونه ای كه وارد این دریاچه می گردد با استفاده از صید از آن خارج می گردد.
**زریبار متعلق به همه مردم دنیا است
فعال زیست محیطی اهل مریوان با اشاره به پناهگاه حیات وحش بودن زریبار اظهار داشت: تنوع زیستی دریاچه زریبار از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.
سیوان امینی اضافه كرد: این دریاچه مربوط به زیست كره و متعلق به تمام جهان است و پرندگانی از سیبری می آیند و تا یك ماه در اطراف این دریاچه می مانند و سپس به آفریقا می روند.
این عضو انجمن سبز چیای مریوان با اشاره به تاثیر ورود گونه های ماهی غیربومی به زریبار اظهار نمود: در بین گونه هایی كه وارد آب می كنند گونه های گوشتخوار هم دیده شده است.
وی به 2 خصوصیت زریبار اشاره نمود و خاطرنشان كرد: در سال های قبل آبی از خارج وارد دریاچه نمی شد و آب از بخشی از آن خارج هم می شد و یك گردش منظمی وجود داشت.
امینی افزود: چند سال است با اضافه كردن كانالی از رودخانه فصلی قزلچه سو باعث افزایش رسوبات، كود شیمیایی و سموم در دریاچه شده اند ضمن اینكه با بستن سد از خروج آب از زریبار هم جلوگیری می كنند با این شرایط هر آلودگی هم كه وارد دریاچه می گردد امكان خروج از آن را ندارد.
وی اضافه كرد: دریاچه زریبار را به استخر پرورش ماهی تبدیل نموده اند و امكان تخلیه طبیعی و ارتباط طبیعی آن هم قطع شده است.
وی ادعای شیلات در مورد وجود گونه آمور در بین ماهیانی كه در زریبار رهاسازی می شوند را رد كرد و اظهار داشت: اگر هم اینگونه وجود داشته باشد تعدادش كم است.
وی ادامه داد: ماهی آمور با عنایت به اینكه رشد كمتری دارد كمتر مورد استقبال قرار می گیرد و با عنایت به اینكه این گونه گیاه خوار است می تواند در كنترل گیاهان دریاچه مفید باشد.
**اشتغالزایی كم هزینه امروز، هزینه مضاعفی برای آیندگان می آفریند
بر اساس طرحی نسنجیده كانالی انحرافی از رودخانه ای به دریاچه زریبار زده شد و از جانب دیگر سدی در محل تخلیه آب دریاچه بوجود آمد تا از آب آن برای كشاورزی استفاده گردد این طرح شكست خورد اما به جای اینكه هویت زریبار برگردانده شود و این دریاچه همچنان به دریاچه ای معروف بماند كه آب موجود آن از كف دریاچه تامین می گردد همچنان سد بسته و كانال فعال ماند.
طرح جدید این بود كه از این دریاچه همچون حوضچه و استخر پرورش ماهی استفاده گردد تا 36 خانوار به شغلی و درآمدی دست پیدا كنند.
توقعی كه به قول مدیركل محیط زیست در آن زمان بوجود آمد اما می تواند به زریبار صدمه برساند. زریباری كه بدلیل اهمیت آن و لزوم عدم دستكاری در زیست بوم آن در زمره پناهگاه های حیات وحش قرار گرفته اما امروز براحتی گاهی سالی 2 بار و هربار 350 هزار بچه ماهی غیربومی به آن سرازیر می گردد و ماهیگیران به بهانه صید آنها روزانه در بین آبی قرار دارند كه محل زندگی پرندگان كمیاب است.
اما مشخص نمی باشد كه چرا محیط زیست نه تنها مخالفتی نمی كند حتی پیشنهاد جدیدی هم عرضه نمی دهد و درخواست پیشنهاد جدیدی برای اشتغال این ماهیگیرانی كه به نظر می رسد تنها دلیل سكوت محیط زیست كردستان هستند از مسئولان امر نمی خواهد.
ایجاد حوضچه هایی در نزدیكی دریاچه زریبار می تواند یك پیشنهاد جایگزین شرایط فعلی باشد اما گویا كمی هزینه بهره برداران و مسئولان را بالا می برد و برای آنها راحت تر این است با وجود خطری كه دریاچه را تهدید می كند از همین امكان كم هزینه استفاده كنند.
البته امری كه امروز برای بهره برداران و مسئولان فعلی كم هزینه است برای محیط زیست، نسل ها و مسئولان آینده پرهزینه خواهد بود.
اگر به توسعه پایدار توجه گردد هر بهره برداری از طبیعت فقط با هدف اینكه اشتغالزایی تولید می گردد موجه نخواهد بود.
خبرنگار: امید بهمنی**انتشار: سلیمانی
6108/9102
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب