انتقاد یك كارشناس محیط زیست از مداخله فیزیكی در تالاب ها
به گزارش خرید و فروش حیوان خانگی به دنبال اعلام بازگشایی دیواره خاكی (دایك) جنوب كوه خواجه برای آبگیری قسمت های جنوبی تالاب هامون، یك كارشناس محیط زیست اظهار داشت: مداخله فیزیكی در هرتالابی كار درستی نیست و سبب فشارهایی از گروه های ذینفع به متولیان حفاظت و مدیریت تالاب ها می شود.
محمد حسین بازگیر در گفت و گو با ایسنا اظهارکرد: به دنبال وقوع یک دهه خشکسالی و کاهش سیلاب های ورودی به منطقه سیستان و عدم تامین حقابه تالاب هامون، در سال های گذشته به منظور حفظ آب در مدت زمان بیشتر در اطراف کوه خواجه که یکی از مناطق تفریحی و صیادی سیستان است دیواره خاکی ( دایک) راه اندازی شد.
وی افزود: با راه اندازی دایک، بخش شمالی تالاب هامون هیرمند از بخش جنوبی آن جدا شد و آب ورودی به تالاب به مدت بیشتری پشت این دیوار دراراضی محدودی باقی ماند اما بخش جنوبی دایک به دلیل عدم آبگیری به مرور زمان خشک و با از بین رفتن پوشش گیاهی، منطقه به یکی از کانون های تولید گردوغبار تبدیل شد که تهدیدی جدی برای جوامع محلی و روستاییان شمال استان محسوب می شد و محور زابل – زاهدان را به شدت تحت تاثیر قرار می داد.
بازگیر با اشاره به بارش های مناسب دو سال گذشته و افزایش نسبی سیلاب های ورودی به تالاب اظهار داشت: نتیجه بررسی های انجام شده توسط کارشناسان و متخصصان محیط زیست نشان داد که با حذف بخشی از دایک و با هدایت آب به مناطق پایین دست سطح وسیعی از عرصه های تالاب که در سالهای گذشته خشک بود، آبگیری خواهد شد.
این کارشناس محیط زیست افزود: امسال بخش هایی از دایک تخریب شد تا آب به مناطق پایین دست تالاب نفوذ کند که با ورود آب به این اراضی و احیای پوشش گیاهی گامی اساسی در مهارگرد و غبار برداشته شد.
وی با توضیح اینکه حفظ و احیای تالاب ها به مشارکت و حمایت جوامع محلی نیاز دارد، اظهار داشت: راه اندازی دایک سبب بروز تعارضاتی میان بهره برداران همچون صیادان با دامداران وعشایر شده است. صیادان حامی دایک بودند چونکه برای تردد قایق ها و پرورش ماهی به عمق زیاد آب تالاب نیاز داشتند و از سویی دیگر زندگی دامدارها وعشایر وابسته به مراتع بود که هر چه سطح وسیع تری از عرصه آبگیری می شد پوشش گیاهی غنی تر می شد.
این کارشناس محیط زیست افزود: در مجموع این تعارض منافع بهره برداران چه در راه اندازی دایک و چه در حذف آن، تبعاتی برای سازمان حفاظت محیط زیست به همراه داشت که اگر این مداخله در ابتدا نبود شاید به نفع تالاب بود و بهترین اتفاق این است که تحت هیچ شرایطی مداخله فیزیکی در حریم بستر تالاب ها صورت نگیرد.
بازگیر با تاکید به اینکه مداخله فیزیکی در هرتالابی کار درستی نیست و سبب فشارهایی از گروه های ذینفع به متولیان حفاظت و مدیریت تالاب ها می شود و طبیعت بهترین نوع مدیریت برای وضعیت آب را اعمال می کند، اظهار داشت: در تالاب هامون مناطقی وجود دارد که به اصطلاح محلی «چونگ» گفته می شود. «چونگ ها» گودی های طبیعی است که در روزهای کم آبی پر از آب می شده است و در دوران ترسالی با سر ریز بخشی از آن حجم وسیعی از تالاب آبگیری می شد و به مرور تمامی بخشهای تالاب به هم می پیوستند.
این کارشناس محیط زیست با اشاره به وضعیت تالاب هامون در دهه های اخیر اظهارکرد: سیلاب های سال های ۶۹ و ۷۰ سبب بروز تغییراتی در مسیرهای اصلی و طبیعی آبگیری تالاب هامون شده بود که با طغیان رودخانه سیستان بخش انتهایی آن به صورت مستقیم به سمت مناطق گودتر تالاب منحرف شده و به مرور با عمیق تر شدن بستر این مسیر جدید شاخه های انتهایی روخانه ازجمله افضل آباد، ادیمی و لورگ باغ که مسیر اصلی آبگیری تالاب و آب رسانی به نیزارها بودند دیگر قابل استفاده نبودند.
بازگیر در انتها اظهار داشت: شاخه های فرعی و انشعابات آن ها نیز که نهرهای توزیع کننده آب به سطح تالاب و مسیرهای ورودی به تالاب بودند و به «رونگ » معروف هستند، مسدود و بلا استفاده شده بود که درسال های اخیر اداره کل استان مبادرت به لایروبی این انهار و هدایت سیلاب ها به بخش های مختلف تالاب هامون کرد و به دنبال آن امسال شاهد آبگیری سطح وسیعی از تالاب و احیای نیزارها بوده ایم.
منبع: petfind.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب