بررسی عملكرد ۴۴ ساله نهضت سوادآموزی
مجلس نهضت سوادآموزی را منحل می کند؟
خرید و فروش حیوان خانگی: در صورتیکه بیش از ۴۴ سال از تاسیس سازمان نهضت سوادآموزی می گذرد، پیشنهاد انحلال این سازمان در کمیسیون تلفیق برنامه هفتم توسعه داده شده است و در صورت تصویب نمایندگان مجلس در صحن علنی، این سازمان منحل و ماموریت های آن به معاونت ابتدایی وزارت آموزش وپرورش سپرده می شود.
به گزارش خرید و فروش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، نهضت سوادآموزی در دیماه ۵۸ با فرمان امام خمینی (ره) و به منظور از بین بردن بیسوادی در کشور تشکیل شد. در طول سه سال ابتدایی تاسیس این سازمان، نهضت سواد آموزی به صورت شورایی و با حضور نمایندگان آموزش و پرورش، جهاد سازندگی، نماینده روحانیت و جهاد دانشگاهی اداره می شد و مسئولیت تشکیل کلاس های سواد آموزی را بر عهده داشت.
هدف از تشکیل سازمان نهضت سوادآموزی در اساسنامه آن که مصوب سال ۶۳ است؛ «ریشه کن ساختن بیسوادی» عنوان شده و در ماده ۴ این اساسنامه آمده است که وظیفه نهضت سواد آموزی بعنوان سازمانی وابسته به آموزش و پرورش، آموزش بزرگسالان در حد خواندن و نوشتن و آموختن حساب و هم تربیت و بالا بردن سطح فرهنگ و نشر فرهنگ اسلامی مناسب با سوادآموزان درمحدوده ضوابط نهضت سوادآموزی است.
از سال ۶۳ تا سال ۸۰ نهضت سواد آموزی بعنوان سازمانی وابسته به وزارت آموزش و پرورش در حیطه سوادآموزی فعالیت می کرد اما سال ۸۰ واحدهای استانی سوادآموزی در ادارات کل آموزش و پرورش استان ها تجمیع شدند اما به علت موثر واقع نشدن این اقدام در تحقق اهداف نهضت سوادآموزی، باردیگر در سال ۸۹ طرح تجمیع سواد آموزی در آموزش و پرورش استان ها برداشته و طرح ادغام سواد آموزی ابلاغ گردید.
اینگونه، فعالیتهای سواد آموزی استانها همانند پیش از سال ۸۰ زیر نظر سازمان مرکزی نهضت سواد آموزی پیش رفت اما این روند تنها برای کمتر از یک سال در پیش گرفته شد و باردیگر هیات وزیران با ابلاغ دستورالعملی واحدهای سواد آموزی استان ها و شهرستان ها را در آموزش و پرورش ادغام و مسئولیت سواد آموزی را به آموزش و پرورش واگذار کرد.
از آن سال تا کنون یعنی حدود ۱۳ سال است که معاونت «سواد آموزی» در ادارات کل آموزش و پرورش استان ها دایر و مشغول فعالیت است. از سال ۹۰ و با تصویب شورایعالی آموزش و پرورش هم ساختار آموزش در نهضت سواد آموزی شامل دوره «سوادآموزی» (معادل سوم ابتدایی) و دوره «انتقال» (معادل ششم ابتدایی) می شود.
با این وجود طی سالهای اخیر و با افزایش نرخ باسوادی همواره فعالیت سازمان نهضت سواد آموزی به شکل فعلی مورد انتقاد کارشناسان بوده و دراین میان گاها پژوهش هایی در زمینه چگونگی تغییر ساختار نهضت و نحوه فعالیت جدید آن ذیل ساختاری دیگر انجام شده است.
در همین راستا چندی قبل احمد نادری، عضو کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه به ایسنا گفته بود که با تصویب این کمیسیون نهضت سواد آموزی منحل شده و به شکل سابق ادامه کار نمی دهد و مأموریت های آن به معاونت ابتدایی آموزش و پرورش سپرده می شود.
البته این تصمیم فعلاً در کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه تصویب شده است و باید منتظر بود و دید که آیا در صحن علنی هم رای می آورد یا خیر؛ از طرفی معاون ابتدایی و هم معاون حقوقی و امور مجلس وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به پیگیری های ایسنا در این رابطه اعلام کردند که آنها هم در همین حد مبحث انحلال نهضت سواد آموزی و واگذاری مأموریت های آن به معاونت ابتدایی وزارت آموزش و پرورش را شنیده اند. ازاین رو باید منتظر بود و دید در نهایت مجلس شورای اسلامی این نهاد ۴۴ ساله را منحل می کند یا خیر؟.
نهضت سوادآموزی جز در دوره کوتاهی از پیشرفت قابل قبولی برخوردار نبوده است در همین راستا با حیدر تورانی، استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش که در زمینه تغییر ساختار نهضت سوادآموزی و جایگزینی آن با ساختار «آموزش بزرگسالان» مطالعه ای را در پاییز ۱۴۰۱ انجام داده است، به گفتگو نشستیم که اظهار نمود: فرایند بررسی های میدانی، داده های پژوهشی گردآوری شده، مطالعه اسناد و نوشتارهای موجود، مصاحبه با کارشناسان زبده و پیشکسوتان سوادآموزی و متخصصان آموزش بزرگسالان نشان داده است که جز در سالهای ۶۸ تا ۷۵، چه در وضعیت ساختاری مستقل، چه در دوره تجمیع و چه پس از انتزاع نهضت سوادآموزی، همواره سازمان نهضت سوادآموزی با چالش ها و مسایل و کمبودهایی مواجه بوده و از کارآمدی و پیشرفت قابل قبول و مورد انتظار برخوردار نبوده است.
آموزش و پرورش غرق در مسائل خود و نهضتی که به آن اهتمام نشد! وی با اشاره به اینکه این ناکارآمدی و عدم موفقیت بخصوص در وضعیت ساختار تجمیعی، بسیار مشهود بوده و الان هم آثار آن تداوم دارد، توضیح داد: وزارت آموزش و پرورش آنچنان غرق در مسایل، کمبودها و چالش های درون سازمانی و برون سازمانی خویش بوده است که نمی توانست اهتمام و توجه لازم را به سازمان نهضت سوادآموزی و وظایف آن داشته باشد.
خطر «نوبیسوادی» برای مخاطبان نهضت سوادآموزی این پژوهشگر توضیح داد: آن چه در خلال چهار دهه فعالیت سازمان نهضت سوادآموزی مشهود است، پوشش تقریبی بیسوادان ۴۹-۱۰ ساله کشور با هدف آموزش سواد پایه یعنی سواد خواندن، نوشتن و حساب کردن و تا حدودی روان خوانی قرآن آن هم در لبه خطر و نگرانی پیدایش «نوبیسوادی» بوده است. شاهد این امر هم این مثال است که در طول چهار دهه فعالیت نهضت سوادآموزی، ۹ میلیون نفر در حد سوادآموزی (معادل سوم ابتدایی) آموزش دیده اند که از این تعداد فقط ۲ میلیون نفر به انتهای دوره ابتدایی رسیدند. بدین مفهوم که ۷ میلیون نفر آنها همچنان در لبه خطر نوبیسوادی هستند. در حالیکه در دنیای امروز و با عنایت به تعاریف نو از سواد و هم آن چه در اکثر کشورهای جهان در آموزش بزرگسالان رخ می دهد، جای هیچ گونه اما و اگری برای نوشدن چشم انداز و مأموریت، اهداف، راهبردها، وظایف، محیط و فناوری سازمان نهضت سوادآموزی باقی نگذاشته است.
روند ۴۴ ساله نهضت سوادآموزی تورانی تصریح کرد: ابتدا این نهاد نوپا با استفاده از امکانات، تجهیزات آموزشی، ساختمان، وسیله نقلیه و فضای آموزشی مورد نیاز از راه دستگاههای دولتی و کمک های مردمی شکل گرفت و مبالغ ناچیزی از دولت بعنوان اعتبار جاری دریافت می کرد تا حقوق و حق الزحمه کارکنان و آموزشیاران را پرداخت کند. با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۵۹ اولویت در دفاع از تمامیت ارضی کشور سبب شد بیشتر منابع در خدمت به جبهه و جنگ قرار گرفت و به دنبال آن با حضور گسترده جوانان در جبهه های جنگ، سیل امکانات به جبهه ها روانه شد، ازاین رو به علت محدودیت منابع مالی و انسانی با وجود کارآمدی بالای نهاد نهضت سوادآموزی، امکان تحقق اهداف تعیین شده یعنی افزایش میزان باسوادان به بالای ۹۰ درصد تا حداکثر سه سال پس از تشکیل آن، تا پایان دفاع مقدس محقق نشد.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با یادآوری این که از اوایل دهه ۱۳۸۰ وزارت آموزش و پرورش تعهداتی را در زمینه سرعت بخشی به فعالیتهای سوادآموزی برعهده گرفت تا بتواند از ظرفیتهای مدارس و معلمان در باسواد کردن بی سوادان یعنی سواد نوشتن و خواندن و حساب کردن استفاده نماید، اضافه کرد: اما در عمل با عنایت به مشکلات و مسایل و محدودیت های مدارس در پیشبرد و اهداف و مأموریت های رسمی و موظفی خود بهره ای نداشت و عملاً اتفاق خاصی در بهبود وضعیت سوادآموزی و کاهش بیسوادی رخ نداد بنابراین تصمیم به تغییر ساختار به صورت تجمیع آن گرفته شد.
وی ادامه داد: با این وجود این سوال همچنان در نزد همگان بخصوص مدیران و کارشناسان سازمان نهضت سوادآموزی مطرح بوده و هست که چرا در مدت ۸ سالی که ساختار تجمیع صورت گرفت یعنی در سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۰، این هدف که سوادآموزی از راه معلمان و استفاده از ظرفیت کاسته شده مدارس تا ریشه کنی کامل پیش برود، تحقق نیافت؟. این ساختار تجمیعی که وافی به مقصود نبوده است، بار دیگر و به شکل دیگری با همان سبک و سیاق و روش و ساختار قبلی از سال ۱۳۹۰ باردیگر به اجرا در آمد.
این پژوهشگر حوزه آموزش خاطرنشان کرد: با همه این احوال از سال ۱۳۹۰ واحدهای نهضت سوادآموزی استان ها و مناطق در درون ساختار وزارت آموزش و پرورش ادغام شدند و نهضت سوادآموزی بعنوان یکی از زیرمجموعه های ساختاری استان ها و مناطق شروع به کار کرد. در اجرای این ساختار، فردی از جانب وزیر وقت بعنوان رئیس سازمان نهضت سوادآموزی انتخاب شد اما تا پیش از آن «حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی» این مسئولیت را در جایگاه نماینده ولی فقیه و مشاور وزیر آموزش و پرورش بر عهده داشت که با ساختار و انتصاب جدید، وی از مسئولیت اجرایی سازمان نهضت سوادآموزی کنار رفت و «علی باقرزاده» جانشین وی شد. در همین راستا، وزیر وقت مصمم و مدعی بوده است که میتوان ظرف زمانی ۲ سال، بیسوادی را به کمک این ساختار و روش های جدید به صفر نزدیک کرد، ولی در عمل مشاهده شد که این کار بزرگ به این سادگی ها قابل اجرا نیست.
کاهش مخاطبین سازمان نهضت سوادآموزی تورانی تصریح کرد: حالا که ۱۲ سال از ادغام و تجمیع نهضت در آموزش و پرورش گذشته است، تصمیم بر آن بود که اهداف سازمان نهضت سوادآموزی در خصوص ریشه کنی بی سوادی، طی برنامه توسعه پنجم کشور به پایان برسد که عملاً این هم اتفاق نیفتاد. در بند ۲ ضوابط اجرای طرح تجمیع ساختار آمده است که همه امور پشتیبانی، مالی، اداری و حقوقی و مزایای در ارتباط با سوادآموزی و آموزش دهندگان تماما بر عهده ادارات کل آموزش و پرورش استان ها است و فقط آموزش و برنامه درسی آن بر عهده سازمان نهضت سوادآموزی خواهد بود که در عمل موفقیت چندانی نداشته است. برای مثال پیش از تجمیع ساختار و ادغام آن در آموزش و پرورش، یک میلیون و ۱۰۰ هزار سوادآموز در سال زیر پوشش سازمان نهضت سوادآموزی بودند که حالا این عدد به ۲۸۰ هزار نفر یعنی حدود ۷۵ درصد کاهش داشته است.
چرا مخاطبان برنامه های بیسوادی کم شد؟ وی با اشاره به اینکه در حال حاضر گزارش شده است که بیشتر از تعداد اندکی از بیسوادان زیر پوشش برنامه های سواد آموزی نیستند، اظهار داشت: یکی از علت های مهم آن، تصمیم وزارت آموزش و پرورش در خصوص کاهش و ریشه کنی بیسوادی از راه معلمان شاغل و بازنشسته است که متاسفانه این برنامه هم تکرار همان برنامه های قبلی بوده و سر انجام خوشی نداشته است چون که مدارس در انجام وظایف و مأموریت رسمی خویش با توجه به انبوه محدودیت ها و معذوریتها بازمانده بودند، ازاین رو در اندیشه شناسایی و جذب بیسوادان هم نبوده اند.
سال ۱۴۰۱ حدود ۷.۵ میلیون بیسواد داشتیم تورانی استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش اعتقاد دارد باوجود این که براساس اعلام روابط عمومی سازمان نهضت سواد آموزی، در سال ۱۴۰۱ جامعه ما با حدود ۷.۵ میلیون بی سواد روبه رو بوده است، به علت تغییر نگاه به پدیده سواد و تعریف جدید از آن، ایجاد تغییرات اساسی در چشم انداز و مأموریت (vision & mission) و ساختار این سازمان ضروریست.
وی در عین حال بیان نمود: بنابر آن چه که شرح آن رفت، اگر تعریف و هدف از سواد همچنان توانایی نوشتن، خواندن، حساب کردن و روخوانی مطلوب قرآن کریم باشد ساختار گذشته نهضت پیش از سازمان شدن (۱۳۹۰) و به اصطلاح ادغام و تجمیع در آموزش و پرورش کارآمدتر بوده است. ساختار کنونی سازمان نهضت سوادآموزی می تواند حداکثر و در نهایت با رفع همه این نارسایی ها و محدودیت های ساختاری که عنوان شد، مشکل بیسوادی را از حیث خواندن، نوشتن و حساب کردن تا حدودی مرتفع کند، اما همچنان در جهت حفظ وضعیت موجود بوده و ناظر برآینده و تعاریف جدید از سواد نیست. لکن تعاریف جدیدی از سواد نظیر سواد عاطفی، سواد ارتباطی، سواد مالی، سواد رسانه ای، سواد تربیتی و... مطرح است که عملا ساختار موجود قادر به ایفای نقشی کارآمد و اثربخش نیست و لازم است که با همه توان در موقعیت تغییر و انعطاف پذیری قرار گیرد و خویش را با طراحی جدید به دنیای جدید متصل و مرتبط کند.
ورودی بیسوادی مسدود نبوده و بازگشت به بیسوادی همچنان درحال وقوع است بنا بر اظهارات این پژوهشگر، از طرفی طی این سال ها ورودی بی سوادی مسدود نبوده است و بازگشت به بیسوادی همچنان درحال وقوع است چونکه ۵۰ درصد سوادآموزان در حد و اندازه دوره اول ابتدایی تحصیل کرده اند. یعنی به اندازه کافی با سواد نشده اند. بخصوص آنهایی که دو زبانه بوده اند و یا از سواد خواندن محروم و محیط یادگیری آنها غنی نیست.
وی معتقد است: طی این سال ها بزرگسال آموزی به نحو مطلوبی به کار گرفته نشده و آموزش بخش زیادی از سوادآموزان به همان صورت پداگوژی یا کودک آموزی و اغلب با رویکرد نفر به نفر بوده است. روند نهضت سواد آموزی بشکلی بوده است که همکاریهای بین بخشی و سازوکارهای داوطلبانه و ترکیب اشتغال و درآمد با نقصان های جدی مواجه بوده است و رویکردهایی مانند سوادآموزی حرفه ای(professional literacy) و سوادآموزی کارکردی (functional literacy) مورد توجه قرار نگرفته بود.
آموزش بزرگسالان در سایر کشورها چطور است؟ تورانی در قسمت دیگر سخنان خود به بیان شرایط سایر کشورها در زمینه آموزش بزرگسالان پرداخت و توضیح داد: در بیشتر کشورها هدف از نظام آموزش بزرگسالان، آماده کردن افراد برای ورود به بازار کار به منظور دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی، تربیت شهروندانی خوب، با صلاحیت، جوابگویی به نیازهای عصر حاضر، بر طرف کردن شکاف های تحصیلی و برقراری برابری بیشتر عدالت اجتماعی در حوزه آموزش، رشد شخصیتی بزرگسالان و توسعه عضویت و شرکت آنان در جامعه است.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در رابطه با شرایط آموزش بزرگسالان در ژاپن، خاطرنشان کرد: در ژاپن آموزش بزرگسالان به صورت اعم برای بزرگسالان و با هدف مشارکت درآموزش مهارت های حرفه ای، ارتقای دانش و فرهنگ عمومی است. وزارت آموزش و پرورش مسئولیت نظارت بر عملکرد مراکز آموزشی بزرگسالان را برعهده دارد و شهرداری ها را تشویق می کند تا دوره های دانشگاهی برای بزرگسالان ایجاد نماید. لازم به یادآوری است که این آموزش ها شامل سوادآموزی نمی شود چون بیسوادی وجود ندارد بلکه آموزش بزرگسالان به صورت اعم برای بزرگسالان و با هدف های آموزش مهارتهای حرفه ای، ارتقای دانش و فرهنگ عمومی و آموزش ویژه برای زنان عرضه می شود.
وی در رابطه با شرایط ایرلند هم توضیح داد: در ایرلند طرح ملی سوادآموزی بزرگسالان به افزایش مشارکت افراد در امور اجتماعی به میزان (۱۸۰۰۰ نفر در سال) معطوف می شود. راهبرد ملی سوادآموزی بزرگسالان در ایرلند به پشتیبانی از افراد بزرگسالی که مهارت های آنها جهت مشارکت در امور جاری جامعه کافی نیست منتهی می شود تا با مشارکت در آموزش های پایه و ریاضیات به مرتفع ساختن مشکلات خود مبادرت کنند.
این پژوهشگر حوزه آموزش در رابطه با نظام آموزش بزرگسالان در استرالیا هم توضیح داد: باآنکه کشورهای زیادی با پدیده بزرگسالان بیسواد روبرو هستند، اما استرالیا مثالی خوبی از این کشورها است که با وجود موفقیت های قابل توجه در شاخصهای توسعه انسانی مثل بهداشت، تعلیم و تربیت و اقتصاد، با پدیده بیسوادی بومیان این کشورها که از قدیم الایام در این کشور می زیستند، روبرو است. در سال ۲۰۰۹ ارزیابی شده است نزدیک به ۳۵ درصد از جمعیت بزرگسالان بومی و بزرگسالان جزیره استریت تورس استرالیا کم سواد یا بی سواد هستند، البته دولت آموزش را به سرعت در سیاستها و برنامه های آموزشی اعمال کرده است و طبق گزارش دولت فدرال از هر چهار بزرگسال جمعیت بومی استرالیا، یک نفر در دوره آموزش فنی و حرفه ای شرکت کرده اند.
به قول تورانی نظام آموزش بزرگسالان کشور سوئد متشکل از دوره های آموزش بزرگسالان تحت نظارت شهرداری ها، آموزش تکمیلی متوسطه، آموزش استثنایی ویژه بزرگسالان و آموزش زبان سوئدی به مهاجرین و افراد غیر بومی است.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش اضافه کرد: در بعضی از کشورهای جهان آموزش بزرگسالان توسط چند وزارت خانه، مؤسسه یا نهاد شامل دولتی یا غیر دولتی (مردم نهاد) سازماندهی و اجرا می شود چونکه از دیدگاه این متخصصان، تمرکز فعالیتهای آموزش بزرگسالان در یک سازمان می تواند مضر باشد. با این وجود اقداماتی به عمل آورده اند تا برنامه ریزی، نظارت و ارزشیابی خدمات این نوع آموزش، به عهده نهاد خاصی محول شود.
لزوم ایجاد تغییرات اساسی در ساختار سازمانی و آموزشی «نهضت سوادآموزی» این پژوهشگر حوزه آموزش در قسمت دیگر سخنان خود به بیان پیشنهاداتی برای جایگزین کردن ساختاری با سازمان نهضت سوادآموزی پرداخت و اظهار نمود: سازمان نهضت سوادآموزی با ساختار سازمانی کنونی بدون تردید امکانات لازم را چه به لحاظ نیروی انسانی و چه به لحاظ مالی و تجهیزات و فناوری در اختیار ندارد و لازم است تغییرات اساسی در ساختار سازمانی و برنامه ریزی آموزشی و درسی آن صورت پذیرد.
پیشنهاد جایگزینی «نهضت سوادآموزی» با ساختار «آموزش بزرگسالان» تورانی با طرح این پیشنهاد که بهتر است عنوان «آموزش بزرگسالان» به جای نهضت سوادآموزی انتخاب و با ساختاری جدید فعالیت خویش را از سر گیرد، توضیح داد: در ساختار« آموزش بزرگسالان» سازماندهی آموزش بزرگسالان می تواند به صورت تشکیلات دولتی متمرکز پیش رود. در این نوع سازماندهی، دولت به تنهایی مسئولیت طراحی و اجرای برنامه های آموزش بزرگسالان را به عهده می گیرد و تلاش می کند تا برنامه ریزی آموزش بزرگسالان در چارچوب برنامه های کلان توسعه ملی انجام پذیرد. در این صورت هدفهای برنامه های آموزش بزرگسالان با برنامه های تأمین و تربیت نیروی انسانی کشور ادغام و هماهنگ می شوند اما آموزش بزرگسالان راهبردها، هدفها و نگاههای اختصاصی خویش را در زمینه های سوادآموزی، آموزش مداوم و همینطور آموزش مادام العمر تدوین و اجرا می کند تا نیروی انسانی شاغل در صنایع، کشاورزی، خدمات و بخش خصوصی آموزشهای مورد نیاز خویش را در سطوح مختلف و در شهر و روستا به راحتی دریافت کند.
استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش اضافه کرد: شکل گیری چنین تشکیلاتی در وزارت آموزش و پرورش به سه روش می تواند انجام شود؛ روش اول که یک روش دم دستی است و فرآیند این مطالعه پژوهشی هم بر رد آن صحه گذاشته ولکن در افواه و اذهان همچنان مطرح می باشد اینست که ساختار «آموزش بزرگسالان» در جهت تشکیلات فعلی قرار گیرد و ساختار طوری برنامه ریزی شود که ذیل ساختار فعلی وزارت آموزش و پرورش که دارای «آموزش پیش دبستانی و دبستانی» و «آموزش متوسطه» است؛ «آموزش بزرگسالان» اضافه شود که البته وافی به مقصود نیست.
وی در رابطه با روش دوم و سوم هم توضیح داد: روش دوم اینست که سازمانی وابسته به وزارت آموزش و پرورش ولی با ساختاری جداگانه تحت نام «سازمان آموزش بزرگسالان» با باز تعریف چشم انداز سازمانی، وظایف و مأموریت های جدید تاسیس شود. روش سوم اما ایجاد سازمانی مستقل از وزارت آموزش و پرورش ولی با ساختاری جداگانه با عنوان سازمان آموزش بزرگسالان است.
این پژوهشگر حوزه آموزش در رابطه با روش پیشنهادی سوم یعنی ایجاد سازمانی مستقل از وزارت آموزش و پرورش ولی با ساختاری جداگانه با عنوان سازمان آموزش بزرگسالان، تصریح کرد: این سازمان می تواند زیر نظر معاونت اجرایی ریاست جمهوری تشکیل گردد، چونکه آموزش بزرگسالان به صورت همزمان و متوالی متوجه و ناظر بر خروجی های سه وزارت خانه آموزش و پرورش، علوم و وزارت بهداشت است. وانگهی از حیث بودجه و پشتیبانی های اداری، مالی، لجستیکی و بهره مندی از توجهات و ارتباطات بین المللی هم بهره کافی و وافی خواهد برد.
تورانی افزود: این سازمان در برابر افراد تحت پوشش قانون تعلیمات الزامی مسئولیتی نخواهد داشت و همه افراد بالای قانون تعلیمات الزامی تا انتهای عمر با عنایت به کارکردهای متعدد آموزش بزرگسالان و رویکرد یادگیری مادام العمر، زیر پوشش این سازمان قرار خواهند داشت. بدین سان وزارت آموزش و پرورش موظف خواهد بود با گسترش آموزش همگانی و پوشش ۱۰۰ درصدی دانش آموزان، انسداد راه بیسوادی را عملی سازد.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در رابطه با فعالیت ساختار جدید در یکی از دو روش پیشنهادی یاد شده (روش دوم و سوم) هم اظهار نمود: فعالیت ساختار جدید، باید سواد آموزی با هدف ایجاد آگاهی در افراد و فراهم کردن مقدمات دستیابی آنها به منابع اطلاعاتی نوشتاری، شنیداری، دیداری و رسانه های دیجیتالی و هم آموزش های فرهنگی، فنی و حرفه ای به منظور آماده سازی برای اشتغال، آموزش های بهداشت جسمی و روانی باشد.
منبع: خرید و فروش حیوان خانگی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب