به گزارش خرید و فروش حیوان خانگی به نقل از وبدا، پروین یداللهی دکترای تخصصی بهداشت باروری و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز اظهار داشت: افسردگی بعد از زایمان، حالتی فراتر از نوسانات خلقی معمول است که اغلب علایم بیماری از ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از زایمان ظاهر می شود. وی ضمن اشاره به عوامل مختلف بروز افسردگی بعد از زایمان در مادران، بیان نمود: تغییرات شدید هورمونی بعد از زایمان یکی از عوامل ابتلاء به این بیماری است. جفت جنین در دوران حاملگی هورمون هایی ترشح می کند که اهمیت بالای ی در ایجاد حس آرامش و شادی دارد، اما بعد از زایمان و خروج جفت، این سطح هورمون ها بشدت کاسته می شود و همین می تواند آغازگر اختلال خلقی باشد. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با تاکید بر نقش تنش های خانوادگی، فشارهای اقتصادی، کمبود حمایت های اجتماعی و عوامل فرهنگی در تشدید علایم افسردگی، اضافه کرد: مادرانی که سابقه ابتلاء به افسردگی یا دیگر اختلالات روان پزشکی دارند و یا حاملگی اول را تجربه می کنند، بیشتر در معرض این نوع افسردگی قرار دارند؛ همینطور بستری طولانی مدت مادر حامله به علت بیماریهای مزمنی همچون دیابت کنترل نشده، پره اکلامپسی، زایمان زودرس و سایر بیماری ها می تواند زمینه ساز بروز افسردگی بعد از زایمان شود.
علائم هشداردهنده را جدی بگیریم!
یداللهی ضمن اشاره به اهمیت تشخیص بموقع افسردگی بعد از زایمان اظهار داشت: علائمی مانند خستگی شدید، بی خوابی یا خواب زیاد، اضطراب مداوم نسبت به سلامت نوزاد، از دست دادن انگیزه برای کارهای قبلی، احساس گناه، احساس بی کفایتی در نقش مادری، کاهش تمرکز و اختلال در تصمیم گیری، همچون نشانه های افسردگی هستند که باید جدی گرفته شوند. این متخصص بهداشت باروری، بر شناسایی سریع و ارجاع به روان پزشک تصریح کرد و اضافه کرد: گفتگو با مادر، آموزش به اعضای خانواده و آگاهی بخشی در رابطه با این اختلال، از گامهای اولیه و بسیار مؤثر جهت کمک به درمان این بیماری است. به قول این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، درمان افسردگی بعد از زایمان چندوجهی است، که شامل روان درمانی، مشاوره های فردی یا گروهی، درمان شناختی رفتاری (CBT) و دارودرمانی با تجویز روان پزشکی است. وی استفاده از درمان های مکمل مانند پیاده روی منظم، یوگا، مدیتیشن، تمرینات تنفسی، رژیم غذایی سالم و پرهیز از مصرف مواد قندی را در بهبود حال مادر بسیار مؤثر دانست و اظهار نمود: همینطور حضور در گروههای حمایتی، مشاوره خانوادگی و دریافت حمایت عاطفی از اطرافیان، از دیگر ارکان مهم در راه درمان این اختلال است. یداللهی خاطرنشان کرد: تشویق مادران به بیان احساسات بسیار اهمیت دارد. خانواده ها لازم است در این دوره، شنونده خوبی باشند، به مادر در انجام وظایف روزمره کمک کنند تا مادر فرصت کافی برای استراحت داسته باشد و همینطور به او یادآوری کنند که تنها نیست؛ حضور در جمع مادرانی که تجربه ای مشابه دارند، می تواند حس همدلی و آرامش را برای مادر فراهم آورد.