بیماری ام اس در حیوانات خانگی

ام اس یک بیماری خود ایمنی و مزمن است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بخش های عصبی مغز و نخاع حمله می کند. این لطمه به سیستم عصبی مرکزی موجب بروز علایم مختلف می شود. علت دقیق بروز این بیماری هنوز بطورکامل معین نمی باشد، اما تحقیقات نشان میدهد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در مستعد شدن افراد برای ابتلاء به ام اس دارند. بیماری ام اس معمولا در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز می کند و بیشتر خانم ها را تحت تأثیر قرار می دهد. ام اس یکی از شایع ترین دلایل ناتوانی در بین جوانان است که زندگی روزمره آنها را مختل می کند.

 

 

نشانه های ام اس در انسان بسیار متنوع است، اما شایع ترین علایم شامل اختلالات بینایی مانند تاری دید یک طرفه همراه با درد، مشکلات حسی در اندام ها بخصوص اندام تحتانی، ضعف عضلانی و اختلال در راه رفتن می باشد. این علایم معمولا بیشتر از ۲۴ ساعت باقی می مانند و در صورت عدم تشخیص و درمان بموقع، می توانند منجر به ناتوانی های شدید و از دست دادن توانایی حرکتی شوند.

 

 

اگر ام اس درمان نشود یا دیر تشخیص داده شود، لطمه های عصبی پیشرفته می شود و می تواند منجر به مشکلات جدی مانند از دست دادن کامل توانایی حرکت و کاهش کیفیت زندگی فرد شود. این بیماری می تواند کارهای روزمره بیمار را بشدت محدود کند.

 

 

خوشبختانه در دهه های اخیر پیشرفت های قابل توجهی در درمان ام اس حاصل شده است. داروهای متنوعی برای کنترل بیماری توسعه یافته اند که می توانند از حملات بیماری جلوگیری کرده و پیشرفت لطمه عصبی را کاهش دهند. این درمان ها شامل داروهای ضعیف تر تا داروهای قوی تر است که بسته به وضعیت بیمار تجویز می شود. در ایران هم تعداد قابل توجهی از این داروها در دسترس بیماران قرار دارد و به طور گسترده استفاده می شود. تشخیص سریع و آغاز به موقع درمان ام اس نقش حیاتی در کاهش عوارض و بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد. بنابراین، آگاهی از علایم و رفتن به موقع به پزشک متخصص جهت بررسی های لازم ضرورت دارد.