13 نكته درباره نزدیك شدن حیات وحش به مناطق مسكونی در فصل سرما
هر ساله همزمان با آغاز فصل سرد سال با ورود حیات وحش به محدوده حریم شهرها، روستاها، زمین های کشاورزی و در بعضی موارد هم با حمله برخی گونه های حیات وحش به دام به منظور تأمین منابع غذایی مواجه می شویم اما در خیلی از موارد نزدیکی حیات وحش به این مناطق می تواند علاوه بر ایجاد خطر برای افراد برای این حیوانات هم خطرناک باشد.
به گزارش خرید و فروش حیوان خانگی به نقل از ایسنا، تله گذاری، سوزاندن و کشتن گونه های با ارزش، خبری است که هر چند وقت یک مرتبه به گوش می رسد. در چارچوب ۱۳ نکته از قول سید مهدی نبی یان - کارشناس حیات وحش - به دلیل نزدیکی حیات وحش به مناطق سکونتگاهی و راه های جلوگیری از آن اشاره شده است:
* معمولا در فصول سرد سال با ورود گونه های حیات وحش به حریم شهرها و مناطق سکونتگاهی مواجه می شویم که یکی از علل آن اشغال خیلی از زیستگاه های طبیعی در سرتاسر دنیا توسط انسان است که بعنوان شهر و روستا در آن زندگی می کنند ازاین رو این مناطق سکونتگاهی در حاشیه زیستگاه های طبیعی قرار دارند.
* در خیلی از کشورها بسته به اینکه موقعیت شهر و روستا چه فاصله ای نسبت به زیستگاه های طبیعی دارد نزدیک شدن حیات وحش به حریم شهرها کم و بیش می افتد اما آنچه اهمیت دارد مدیریت صحیح و انجام اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن تقابل انسان و گونه های جانوری است.
* غذا و پسماندهای غذایی از جاذب های اصلی گونه های جانوری به سمت مناطق شهری و روستایی هستند. ازاین رو در بعضی از کشورها مانند کانادا به منظور پیشگیری از ورود خرس ها به حریم شهرها سطل های زباله را طوری طراحی نموده اند که خرس ها، راکون ها و سایر حیوانات امکان دسترسی به زباله ها که معمولا شامل مواد غذایی هستند را نداشته باشند.
* یکی از راهکارهای اصلی برای پیشگیری از ورود حیوانات به حریم شهرها خارج کردن مواد غذایی از دسترس حیوانات و مدیریت صحیح زباله ها و سایت های دفع پسماند در حاشیه شهرها و روستاها است اما متاسفانه در خیلی از مناطق روستایی کشور این مدیریت ضعیف است و پسماندهایی که در بیشتر مواقع حاوی مواد غذایی هستند سبب جذب حیوانات به داخل حریم روستاها می شوند.
* غذارسانی انسان ها به حیوانات یکی دیگر از عواملی است که سبب جذب حیات وحش به حریم شهرها می شود ازاین رو در خیلی از کشورها پروتکل هایی را در خصوص ممنوعیت هرگونه غذا رسانی به حیوانات وحشی اعلام و برای تخطی از آن جریمه مشخص کرده اند تا افراد در شهر و روستا به حیوانات غذا ندهند چونکه غذارسانی به حیوانات سبب تغییر در عادت رفتاری گونه های جانوری می شود و از آن پس برای تأمین منابع غذایی وارد حریم شهر و روستا می شوند تا با غذارسانی انسان ها تغذیه شوند.
* در ایران پروتکل ها و اعلامیه های رسمی در جهت ممنوعیت غذارسانی به حیات وحش در کشور نداریم تا بتوان با ایجاد محدودیت ها و ممنوعیت های قانونی از ورود حیات وحش به حریم شهرها پیشگیری و جلوگیری کرد.
* اولین اقدامی که باید در مواجهه با حیات وحش در مناطق مسکونی انجام داد تماس با ادارات محیط زیست و گزارش موقعیت و گونه مشاهده شده است تا آنها نسبت به خارج کردن امن حیوان از منطقه سکونتگاهی و بازگرداندن آن به زیستگاه خود اقدام نمایند.
* افراد در صورت رویارویی با حیات وحش به هیچ عنوان نباید سبب تحریک و آزار و اذیت آنها شوند تا نه حیوان به آنها حمله کند و نه صدمه ای به حیوان برسد. در واقع هیچ اقدامی جز گزارش مبحث به کارشناسان محیط زیست نباید از سوی مردم صورت گیرد.
* از آنجایی که برخی گونه های حیات وحش در فصل سرد سال به اراضی کشاورزی نزدیک و به دام حمله می کنند، تا حد امکان نباید با گسترش بدون مجوز و بدون هماهنگی زمین های کشاورزی از راه قطع درختان جنگل ها و تخریب مراتع به زیستگاه های حیات وحش تجاوز کرد و این امکان و تهدید را فراهم آورد که حیات وحش وارد اراضی کشاورزی شوند و به محصولات آن آسیب وارد کنند.
* روش های مختلفی برای ممانعت از نزدیک شدن حیوانات به اراضی کشاورزی وجود دارد که همچون آنها می توان به راه اندازی فنس های حفاظتی و حفاظ های الکترونیک که با ایجاد اصوات فراصوت سبب ایجاد ترس در حیوانات می شود و بهره گیری از روش های خلاقانه بعضی کشاورزان مانند آویزان کردن قوطی های فلزی به پرچین اشاره نمود.
* در بعضی مواقع امکان دارد علیرغم انجام اقدامات پیشگیرانه باز هم حیوانات وارد زمین کشاورزی شوند یا به دام ها حمله کنند، در این شرایط لازم است تمهیداتی به منظور جبران خسارات وارد شده به کشاورزان و دامداران اندیشیده شود. یکی از این راهکارها ایجاد صندوقی برای تأمین خسارات ناشی از حضور حیوانات وحشی در اراضی کشاورزی یا حمله به دام است.
* لازم است مسؤلان سازمان حفاظت محیط زیست و سایر نهادهای ذی ربط همچون منابع طبیعی، جهاد کشاورزی و حتی در مواقعی شهرداری ها با همکاری یکدیگر صندوقی برای تأمین مالی ضرر و زیان وارد شده به کشاورزان و دامداران ایجاد کنند تا بتوانند به این شکل خطر کشته شدن گونه های جانوری که به حریم مناطق سکونتگاهی، کشاورزی یا دامداری وارد می شوند را به حداقل برساند.
* در چنین شرایطی دامداران و کشاورزان از بیمه بودن محصولات و سرمایه خود و تأمین خسارت های وارده مطمئن هستند و این سبب می شود تعارض بین انسان و حیوان و از بین رفتن گونه های با ارزش جانوری را به حداقل برسانیم.
منبع: خرید و فروش حیوان خانگی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب