چند پیام اتوبوس خوابی
آشکاری فقر و نداری با چند دقیقه خواب ناآرام
سرمای زمستان و نداشتن پول کافی برای یک خواب راحت حتی در یک مسافرخانه، چهره زمخت فقر را نه تنها به رخ اتوبوس خوابان پایتخت کشانده بلکه مشهودتر شدن فقر و بی خانمانی را به جامعه هم نشان داده است. ۱۲ تا ۲۵ هزار تومان پرداخت می کنند و اتوبوس های ۲۴ ساعته تهران سقفی می شود برای چند دقیقه خواب ناآرام و مقطعی شان.
سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتگو با ایسنا، با بیان این که مبحث «اتوبوس خوابی» که سال جاری نمود بیشتری پیدا کرده حاصل چند عامل و چند متغیر است، اظهار می کند: بی گمان «فقر» یکی از مهم ترین عوامل موثر بر افزایش این پدیده است؛ اگر فردی مسافر باشد و وضع مالی خوبی داشته باشد، طبیعتا سراغ اتوبوس خوابی نمی رود. اگر فردی همراهِ بیمار باشد و وضع مالی خوبی داشته باشد، اتوبوس خواب نمی گردد. اگر فرد حداقل سرپناه را داشته باشد به سراغ اتوبوس خوابی نمی رود. حتی افرادی که برای کار فصلی یا هفتگی از شهرستان به تهران می آیند و مجبور هستند شب ها در تهران بمانند، طبیعتا به سراغ اتوبوس نمی روند.
وی پدیده «اتوبوس خوابی» را از چند منظر صدمه شناسی و مورد بررسی قرار می دهد و می گوید: افراد اتوبوس خواب شاید از نظر فرهنگی، سنی، سوابق و وضعیت با یکدیگر متفاوت باشند، اما همه آنها یک خصوصیت مشترک دارند و آن «نداشتن سرپناه در شهر» است؛ کنار هم بودن افراد با چنین خصوصیت هایی می تواند نگرانی هایی در حوزه افزایش صدمه های اجتماعی به دنبال داشته باشد، بخصوص اگر بعضی از این افراد سابقه جرم و صدمه های اجتماعی مختلفی همچون سرقت، درگیری در حوزه اعتیاد، تکدی، روابط نامشروع و... را داشته باشند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران ادامه می دهد: طبیعتا گعده های ناهمگن این چنینی می تواند صدمه های مختلفی را به همراه داشته باشد. معمولاً افرادی که چنین شرایطی را (اتوبوس خوابی) مکررا تجربه می کنند عزت نفس شان خدشه دار می شود.
وی ضمن اشاره به تأثیر اتوبوس خوابی بر وضعیت روان افراد یادآور می شود: فردی عادی را تصور کنید که در شب خواب بدی را تجربه می کند. فردای آن روز، شادی و نشاط را در شرایط عادی ندارد، چه برسد به فردی که در اتوبوس می خوابد. بطور قطع افرادی که در اتوبوس می خوابند، خوابی راحت و آرامش لازم برای خوابیدن را ندارند و به صورت کلی بعد از مدتی آرامش و سلامت روانی شان تحت الشعاع قرار می گیرد.
موسوی چلک در ادامه به تأثیر اتوبوس خوابی و پیامی که این پدیده به جامعه می دهد اشاره می کند و می افزاید: «اتوبوس خوابی» نشان از مشهودتر شدن فقر و بی خانمانی، بی ثباتی یا تزلزل در خانواده، کاهش مسئولیت اجتماعی و عمیق تر شدن مشکلاتی که خویش را به شکل اتوبوس خوابی نشان می دهد، است.
به نقل از ایشان، «اتوبوس خواب ها» چند گروه هستند و طبیعتا برای مدیریت این افراد نه تنها مدیریت شهری، بلکه سازمان های مرتبط دیگر هم باید در این حوزه همکاری داشته باشند. به صورت مثال اگر افرادی به علت فقر و نداری مجبور به اتوبوس خوابی هستند، اگر فرد دارای معلولیتی است که کسی را ندارد و... طبیعتا باید سازمان های مسئول همکاری لازم را داشته باشند، به طوریکه بلافاصله پس از شناسایی، این افراد به سازمان های مربوطه ارجاع شوند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران خاطرنشان می کند: هرچند که شهرداری در حوزه مدیریت شهری به علت مسئولیت هایی که در زمینه بی خانمانی برعهده دارد، گرمخانه ها و سامان سراهایی را تاسیس کرده، اما اتوبوس برای شهرداری می تواند وسیله ای برای انتقال افراد بی خانمان به مکانی که بتوانند در آنجا استراحت کنند، است.
موسوی چلک با استناد به اصل ۲۱ و ۲۹ قانون اساسی، یکی از وظایف حاکمیت را «رسیدگی به فقرا» می داند و اعتقاد دارد که شهرداری با همکاری فرمانداری و سازمان هایی که در مصوبه سال ۱۳۸۷ شورایعالی اداری هستند، می توانند برنامه ریزی کرده و با استفاده از همه ظرفیت ها، حتی خیرین و سازمان های غیردولتی شرایطی فراهم نمایند تا «اتوبوس خوابی» به یک پدیده جدید مستمر تبدیل نشود.
وی با تکیه بر این که خیلی از کشورهایی که با چنین شرایطی روبرو بودند، دولت ها خویش را بی تفاوت در مقابل این افراد ندانستند، می افزاید: بنابراین امکان دارد دیده بانی جامعه و دیده بانی پدیده های اجتماعی نیازمند بازبینی در برنامه ها باشد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با تکیه بر این که «اتوبوس خوابی» یکی از پدیده هایی است که عموما به علت فقر، نابسامانی خانواده و... به وجود می آید، تصریح می کند: اتوبوس خوابی در کشوری با این همه منابع و با این میزان ظرفیت بالفعل و بالقوه، نهایت شرمندگی در برابر مردم اش است. نباید خویش را قانع نماییم که اتوبوسی برای خواب این افراد وجود دارد. شان و عزت نفس مردم ایران را آنقدر تقلیل ندهیم و پایین نیاوریم.
وی با اشاره به اینکه تحریم ها و سیاست کشورهای بیگانه را نفی نمی کنم، اعتقاد دارد که بخش عمده ای از این شرایط محصول بد مدیریت شدن حوزه اقتصاد، نادیده گرفته شدن دیدگاه های کارشناسی، به کار گرفتن مدیران غیرمتخصص و محصول نادیده گرفتن جمعیتی است که فکر می نماییم خودشان مقصر چنین شرایطی هستند. ما در چنین شرایطی اگر نگاه منصفانه ای داشته باشیم باید ببینیم مدیریت و دولت به معنای عام چه کرده که چنین شرایطی بوجود آمده است؟ خانواده چه نقشی داشته و اتوبوس خواب ها چه نقشی دارند؟ اما ما پدیده اتوبوس خوابی را فقط به فرد تقلیل ندهیم، تقلیل دادن این پدیده، عوامل و علل گسترش آن به مفهوم فرار از مسئولیت و فرافکنی مسؤلان است.
منبع: خرید و فروش حیوان خانگی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب